Afstand en nabijheid
17 maart 2020
In deze verwarrende tijden zoeken we met elkaar naar houvast. De overheid biedt zo goed als dat kan adviezen over wat te doen en te laten. Maar hoe kun je nabij zijn, voor je naasten zorgen, voor je buren, voor jezelf, hoe kun je de ongerustheid in jezelf tot rust brengen?
In situaties die we niet kennen, zijn we vaak geneigd om onze oude patronen los te laten. Nu wordt dit ook dagelijks van ons gevraagd: niet meer op bezoek bij oude ouders, niet meer een hand geven, geen praatje bij de bakker of naar een verjaardag. En dan nog al die andere dingen die we nu een tijd moeten laten, zoals school, werk, sport. Hoe ontzettend lastig of moeilijk dit ook kan zijn, het biedt wel een mogelijkheid. Want wat er gebeurt als we onze patronen los laten, is dat we op zoek gaan naar iets nieuws. En zoals een wijs man zei: “Het leven wacht altijd tot de situatie kritiek is, om zich dan van zijn beste kant te laten zien” [Paulo Coelho].
Als wij durven vertrouwen op de oude bronnen van kracht die ons leven lang al met ons meegaan, dan kunnen we er ook voor openstaan dat het leven zich inderdaad van zijn beste kant kan laten zien. Juist omdat we op een andere manier contact moeten leggen met elkaar, zoeken we en vinden we wegen om dat te doen. Een hand op het hart, een handkus in de lucht. Een kaartje en telefoontje. Samen muziek luisteren. Aandacht voor het gezin. Een pas op de plaats, een halt aan alle drukte die ons normaal omringt. Dat maakt natuurlijk niet goed dat we ook de angst voor het tekort kunnen voelen. De vragen en onzekerheid of we wel bij onze zieke naasten op bezoek kunnen. En wat als we zelf ziek worden of al zijn? Angst ook voor lege schappen, tekort aan medicijnen en hulpmiddelen, ziekenhuisbedden. Die angst is voor sommigen van ons reëel. En toch geeft die angst ons niet de goede raad die we zo hard nodig hebben. Daarom, om zowel de angst als het vertrouwen de ruimte te geven, deze wens om een beetje moed en kracht in tijden van Corona:
Geef me de kalmte dingen te aanvaarden die ik niet kan veranderen,
de moed dingen te veranderen die ik wel kan veranderen
en de wijsheid het verschil tussen beide te zien.
Deze blog is geschreven door Beatrijs Hofland, geestelijk verzorger Groenhuysen en Zingeving op de kaart
Bekijk ook eens haar website, daar vind je de podcast “Innerlijke ruimte” en filmpjes “3 minuten adempauze in tijden van Corona”.